Met 26 weken werd Max te vroeg geboren
Moniek, wil je jezelf even voorstellen?
Mijn naam is Moniek, ik ben 38 jaar en woon met mijn man Knut, twee kinderen (Max en Sef) en poes Merel in Hoensbroek (Zuid- Limburg). Vorig jaar januari ben ik gestart met Studio Puur Geluk (Coaching op basis van ACT, Mind-Walk en Mindfulness voor kinderen) en in november 2020 ben ik samen met Niek gestart met Pril Begin.
Met Pril Begin is onze missie ‘Luisteren – Ontmoeten & Verbinden’. We willen er zijn voor ouders met een kind met een moeilijke start maar ook een verbindende factor zijn tussen ouders en professionals en zo de Nederlandse zorg nog beter maken. We worden in Zuid-Limburg o.a. betrokken bij het project Kansrijke Start. Tot november vorig jaar werkte ik ook parttime als beleidsmedewerker in de ouderenzorg.
Met hoeveel zwangerschapsweken is Max geboren en met welk gewicht?
Max is op 5 oktober 2015 geboren met 26 weken en 4 dagen in het AZM in Maastricht. Hij had voor die termijn een mooi gewicht van 988 gram en was ongeveer 34 cm lang. Hij heeft iedereen verrast en laten zien hoe sterk hij was, direct na zijn geboorte ademde hij zelfstandig, zodat hij niet geïntubeerd hoefde te worden, C-Pap was voldoende.
Max is, 3 dagen nadat ik werd opgenomen met dreigende vroeggeboorte, geboren op de sterfdag van mijn vader (2000). Dat was voor mij een beladen datum die met de komst van Max weer mooier werd.
Rond 23 oktober kreeg Max hoge infectiewaarden, dat was een enorm spannende dag. Omdat hij het zo goed deed waren we echt bang hem alsnog te verliezen. De hoge infectiewaarden bleken door een parainfluenza infectie te komen. Max werd in de ‘isolatiebox’ geplaatst en daar is hij langzaamaan weer opgekrabbeld.
Wisten jullie van tevoren dat je baby te vroeg geboren zou worden?
Nee, ik had een voorbeeldige zwangerschap tot en met week 25. In die week kreeg ik vage klachten waarmee ik langs de verloskundige ging. Zij vond dat mijn buik extreem was gegroeid in twee weken tijd, qua buikomvang leek ik 34 weken zwanger.
Ze dacht aan zwangerschapssuiker waarvoor ik een dag later een glucosetolerantietest kreeg. Toen ik thuiskwam van de extra controle belde mijn verloskundige, het zat haar toch niet lekker en ze had een afspraak gemaakt bij de gynaecoloog in het ziekenhuis voor de vrijdag daarop. De glucosetolerantietest verliep prima, mijn bloedsuiker was juist erg laag dus zwangerschapssuiker kon worden uitgesloten.
Die vrijdag, 2 oktober, kreeg ik een extra groeiecho. Daarop was te zien dat ik extreem veel vruchtwater had, ook wel polyhydramnion genoemd. Dat zei ons op dat moment eigenlijk nog niet heel veel. Bij de gynaecoloog kwam de donderslag bij heldere hemel pas: ik had ongemerkt al 3 cm ontsluiting en moest direct worden opgenomen in een academisch ziekenhuis. Aangekomen in Maastricht was het al 5 cm, het stabiliseerde pas bij 6 cm.
Verschillende emoties passeerden de revue, van hoop en vastberadenheid minimaal 32 weken te halen tot verdriet, angst en ook wel boosheid. Waarom gebeurde dit, ik die zo op mijn gezondheid let en tijdens de zwangerschap nog meer.
Ik ben in eerste instantie direct naar een verloskamer gegaan omdat het ontsluitingsproces zo snel ging. Wat mij hoop gaf was de fotowand met een zonnebloemenveld, de lievelingsbloemen van mijn vader. Een dag later leek het gestabiliseerd en werd ik overgeplaatst naar een ‘gewone’ kamer waar een andere moeder lag die ook opgenomen was met een dreigende vroeggeboorte.
Die zondagavond kreeg ik echter ineens rugpijn en was ik mentaal erg bezig met de datum van 5 oktober (de sterfdag van mijn vader, ‘hij mag morgen niet geboren worden’). Ik kreeg een temazepam om te kunnen slapen en dat lukte voor een paar uurtjes. De rugpijn bleek echter weeënactiviteit te zijn. Max werd maandagochtend 5 oktober om 5 voor 5 geboren na een bevalling zonder bijkomende problemen, maar met een Trevi fontein aan vruchtwater.
Max werd meteen overgebracht naar de NICU, waar ik hem iets later die ochtend voor het eerst aan mocht raken. Buidelen mocht ik toen Max 3 dagen oud was, een hemels gevoel! Want nadat de euforie van 5 oktober was gezakt en plaats had gemaakt voor de realiteit waar we in zaten waren de buidel momenten voor mezelf ook helend.
Hoe lang was de ziekenhuisopname van Max en hoe was dat voor jou?
Ik ben zelf opgenomen op vrijdag 2 oktober 2015 en ging 6 oktober met ontslag, een dag nadat Max met 26 weken geboren werd. Max heeft uiteindelijk 11 weken in Maastricht gelegen (en wij in het Ronald McDonaldhuis) en 4,5 week in Zuyderland Heerlen.
Hoe gaat het nu met Max? Merk je verschil met leeftijdsgenootjes?
Max is een slimme jongen die wel alles op zijn eigen tempo doet. Hij praatte erg vroeg, met twee jaar kon hij al hele verhalen vertellen. Het meeste verschil met leeftijdsgenoten zit in zijn lengte en gewicht, kinderen in zijn klas zijn toch wel een kop groter.
Daarnaast krijgt Max nog fysiotherapie voor zijn grove motoriek, en voor zijn prikkelverwerkingsproblematiek krijgt hij ergotherapie. Daarnaast heeft hij in 2019 ook heel veel gehad aan EMDR-behandeling, dat heeft ook veel goed gedaan in de prikkelverwerking.
Max ging vanaf dat hij gecorrigeerd 2 jaar was naar een gewone peuterspeelzaal. Daar werden door de leidsters in het laatste half jaar wel zaken opgemerkt die volgens ons vooral te wijten waren aan de prikkelverwerking en Max’ vroege start. Vanuit de peuterspeelzaal is hij naar de startklas gegaan op een gewone basisschool, in de startklas is Max echt opgebloeid. Inmiddels zit hij nu in groep 1/2b.
Hoe voel je je nu, als je terugdenkt aan de periode waarin je zoontje met 26 weken geboren werd?
Max kwam thuis op 20 januari 2016 en dat weekend daaropvolgend kwam bij mij eigenlijk direct wel de man met de hamer. Ik ben die maandag direct naar de huisarts gegaan en kon terecht bij de praktijkondersteuner, en via de TOP fysiotherapeut van Max ook vrij snel bij een fijne psychologe waarvan ik o.a. EMDR kreeg. Ook ben ik gestart met een mindfulnesstraining en later ook met ‘Mindful met je baby’, samen met Max.
Door al deze interventies én veel praten met lotgenoten kan ik nu wel zeggen dat het erg goed met me gaat. Ik heb veel geleerd van de zwangerschap en ziekenhuisperiode van Max en later ook van de zwangerschap en kraamperiode van zijn broertje Sef.
Max is nu 5 jaar maar ik denk nog veel aan de ziekenhuisperiode terug, meestal met een warm gevoel. Als kroon op deze levenservaring zijn ook wel mijn twee ondernemingen Studio Puur Geluk en Pril Begin ontstaan.
Heb je tips of een adviezen voor andere ouders die nu in deze situatie zitten? Wat zou jij destijds graag hebben willen weten?
Ik heb veel gehad aan het opschrijven van alle ervaringen in het ziekenhuis, in het prematurenboek van kleine kanjers. Ik deel ons verhaal ook best vaak, dat helpt ook bij de verwerking. Tijdens mijn opname en de Nicu periode van Max was ik zelf ook veel op zoek naar ervaringsverhalen, het liefst die met een positieve afloop natuurlijk.
Wij leefden destijds echt in onze eigen bubbel, en dat was voor ons op dat moment het beste. Dat is ook wat ik andere ouders mee zou willen geven: kies voor jezelf en je kind/gezin, doe alleen wat voor jullie goed voelt en durf aan te geven wat je behoeftes zijn. Er zullen mensen wegvallen die het niet kunnen of willen begrijpen, maar je krijgt er ook ontzettend mooie contacten en vriendschappen voor terug.
En, wanneer je na deze spannende periode thuiskomt, schakel dan op tijd hulp in en wacht niet te lang.
Deel jouw verhaal
Met deze rubriek geven we je een kijkje in verhalen, perspectieven en ervaringen van andere ouders. Heb jij een kindje dat te vroeg geboren is en wil jij ook je verhaal delen, dan kun je ons mailen: info@kleinekanjers.nl. Vergeet ook niet het vorige artikel te lezen, Simone haar verhaal deelt over de vroeggeboorte van haar drieling. Ze hoopte op in elk geval 30 weken zwangerschap en dat hebben ze gehaald, maar niet zonder slag of stoot.
Via onze Facebook-groepen kun je in contact komen met andere Grote Kanjers, ouders van Grote Kanjers en ouders van Kleine Kanjers.
0 reacties