Over ons

In 2010 was Mischa een jaar en Levi net geboren. Tijdens mijn tweede zwangerschap was ik nog aan het herstellen van de pre-eclampsie die ik een half jaar ervoor had. Dit herstel heeft uiteindelijk een aantal jaar geduurd, en veertien maanden na de eerste keer kreeg ik het weer. Beide kids werden dan ook veel te vroeg geboren. De eerste keer spontaan, en de tweede keer werd ik ingeleid.

De eerste periode nadat Mischa was geboren, ging het leven in een roes aan me voorbij. Doordat ik zo ziek was geweest kon ik niet veel, dus elke dag zat ik met Mischa op mijn borst met de laptop op de bank. Aan het googelen op zoek naar antwoorden, want ik had geen idee wat me nou allemaal overkomen was. Het was allemaal zo snel gegaan!

Pas na een aantal maanden begonnen alle puzzelstukjes op hun plek te vallen. Tijdens mijn zoektocht naar antwoorden ontmoette ik online andere moeders, die hetzelfde hadden meegemaakt als ik. Niet precies, want allemaal hadden we ons eigen verhaal, maar eindelijk vond ik die herkenning waarnaar ik al die tijd zo hard op zoek was geweest.

Onze grootste overeenkomst was dat we enorme behoefte hadden aan informatie, die we nergens konden vinden, en aan contact met andere ouders. Daarom begon ik samen met Ellen en Janneke plannen te smeden voor een eigen platform, en een paar weken later werd Kleine Kanjers ‘geboren’. Een voornamelijk informatieve site, met een nieuwsblog en een forum.

Tegelijkertijd ontstond bij mij het idee om een babyboek te maken, speciaal voor prematuren. Ik had enorm de behoefte om alles wat er gebeurd was op te schrijven, maar geen enkel bestaand babyboek bleek geschikt te zijn in onze situatie. De community die we in die tijd opbouwden was een rijke bron van informatie, en veel moeders op ons forum en op onze Hyves-pagina vonden het leuk om actief mee te denken. Met hun input werkte ik twee jaar lang aan het concept, de tekst en het ontwerp, en in november 2012 bracht ik de eerste editie van‘Kleine Kanjer! Babyboek voor Prematuren’. 

Inmiddels zijn we al een aantal jaar niet meer met z’n drieën. Nadat Ineke en Marijke het een tijdje van ons hebben overgenomen, ben ik in 2016 in mijn eentje verder gegaan en heb ik een shop aan de site toegevoegd.  

Want het is niet bij dat ene boek gebleven, inmiddels gaf ik nog twee titels uit. Zorgen voor je baby op de couveuseafdeling van Inga Warren en Cherry Bond, dat ik heb vertaald vanuit het Engels, en Borstvoeding geven aan je prematuur, dat ik schreef met Tjarda den Dunnen, toen de voorzitter van de Vereniging van Ouders van Couveusekinderen (VOC), Hans van Goudoever, hoofd van de afdeling Neonatologie in het AMC en het VUmc, en met Ferial Bekker, Education Manager bij Medela Benelux.

In 2015 maakte ik samen met Ankepanke een mijlpaalkaartenset en het ontwerp van het nieuwe couveusedagboek van de VOC, in dezelfde stijl, en de tweede versie van het babyboek. In november 2020 kwam alweer de vierde editie van het babyboek uit. Een herziene versie, met een nieuw ontwerp, en met een bijbehorende set mijlpaalkaarten.

Inmiddels is ons leven totaal veranderd. Alle zorgen zijn verdwenen en Mischa en Levi zijn al zo groot geworden! Hetzelfde geldt voor Kleine Kanjers. De afgelopen jaren heb ik enorm veel geleerd, en Kleine Kanjers krijgt regelmatig verzoeken uit allerlei hoeken van de prematurenwereld. Van ziekenhuizen, van studenten in het hoger en universitair onderwijs die hulp zoeken bij afstudeerprojecten, en zelfs vanuit een tijdschrift voor medische professionals op het gebied van de kindergeneeskunde. 

De levendige community die is ontstaan op ons forum is verplaatst naar twee Facebook-groepen: Kleine Kanjers en Grote Kanjers (voor ouders van al wat grotere, schoolgaande kinderen). Deze community is nog steeds mijn belangrijkste drijfveer. Het is zo fijn om andere ouders te kunnen helpen, en iets te kunnen doen met een ervaring die zoveel impact heeft gehad in mijn leven. Daardoor heb ik het gevoel dat alles niet voor niets is geweest, dat ik het heb kunnen omzetten naar iets heel moois. 

En daar ben ik voorlopig nog niet klaar mee. Want een vroeggeboorte draag je voor altijd met je mee. Dat betekent niet dat je voor altijd een overbezorgde ouder bent, maar het verandert wel hoe je naar je kind kijkt en hoe je in het leven staat. En hoe langer het geleden is, hoe meer ik besef dat je je kraamtijd maar één keer kunt meemaken. En ook al is die niet zoals je je van tevoren had voorgesteld, vier het waar je kunt en koester elke mooie herinnering, hoe klein ook. Want deze tijd komt nooit meer terug.