Aanstaande donderdag 17 november, is het Wereld Prematurendag (WPD). Hiervoor help ik de werkgroep voor WPD om een aantal acties en evenementen te organiseren. Dit jaar is de werkgroep aan de slag gezet met het thema ‘het kan jou ook gebeuren’. Nou en dat thema kwam op de één of andere manier bij me binnen. Nu ben ik positief ingesteld, ook als ik schrijf. Maar dit thema brengt een aantal pijnpunten bij me naar boven.

Want tijdens de zwangerschappen was ik hier totaal niet mee bezig, dat het kon gebeuren. Alles leek normaal, ik fietste bij wijze van spreken door de zwangerschap heen. Toch hebben wij totaal onverwacht onze dochter Kyra na 5 maanden zwangerschap verloren. Bij de volgende zwangerschap zijn we ook weer verrast dat ‘het toch echt kan gebeuren’, een vroeggeboorte. Onze zoon Tygo is 10 weken te vroeg geboren.

Als we dan de zin in het algemeen even opzij zetten, dat het inderdaad iedereen kan gebeuren, wat is ‘het’ dan? Wat is nu ‘het’ dat het zo heftig kan maken een vroeggeboorte?

Voor mij was dit bij het verlies van Kyra de stilte na de geboorte, met het verdriet en gemis wat je een plekje moet en gaat geven.
Bij de vroeggeboorte van Tygo het onverwachte en de overmacht. Hoe gaat dit aflopen en het feit dat ik zelf zo weinig kon doen. Schuldgevoel, daar heb ik ook echt mee geworsteld. Voor degene die meer van mij hebben gelezen weten dat ik een schot in mijn baarmoeder heb, wat één van de oorzaken is van vroeggeboorte. Natuurlijk is het onzin dat je schuldgevoel hebt. Want je kunt er zelf niets aan doen. Je lijf is nu eenmaal hoe het is en/of doet dingen niet expres. Maar toch ervaren sommige moeders schuldgevoel (lees: ik ook!). En dat is echt wel een pittige wedstrijd, dit gevoel.

Maar ‘het’ is zeker ook besef hoe Tygo dit zelf ervaren moet hebben.
Ervaren om gelijk na de geboorte allerlei toeters en bellen mee te maken. Feit dat hij echt zelf letterlijk moest knokken. Dat hij ons op veel momenten toch niet dichtbij zich in de buurt had.

Er is mij gevraagd of ik morgenvanavond (14 november) tijdens het programma van de start van de week voor het couveusekind in het Sophia Kinderziekenhuis wil belichten hoe ik het thema ‘Het kan jou ook gebeuren’ ervaar. Na deze vraag stond er binnen 10 minuten een gedicht op papier. Hoe spannend ik het ook vind, ik ga het gedicht vanavond delen aan het publiek in de zaal en nu aan jullie. Ja even gewoon een keer rauwe emotie, wat bij me opkwam bij ‘Het kan jou ook gebeuren’.

Het kan jou ook gebeuren

Het kan jou ook gebeuren.
Een kindje verliezen, tijdens de zwangerschap gaat het mis.
Na de geboorte stilte, om nog niet te spreken over een onbeschrijfelijk gemis.

Het kan jou ook gebeuren.
Een zin dat lijkt heel ver weg. Toch kan dit van het één op het andere moment geen verhaal meer zijn, dan overkomt het je echt.

Poster

Van dit gedicht hebben we een poster (op A3-formaat) gemaakt. Je kunt het plaatje hieronder opslaan en delen, of de pdf downloaden en uitprinten.