‘Die van mij kan al zitten!’
‘Die van mij heeft al een tandje door!’
‘Die van mij groeit zo hard!’
‘Die van mij slaapt ’s nachts al door!’
Die van mij kan tegen niemand op.
Want die van mij is prematuur.
Vergelijken. Moeders doen het allemaal. Bewust of onbewust. Voor een moeder van een prematuur is dat niet altijd even leuk.
In het begin, toen mijn zoon net thuis was uit het ziekenhuis, loog ik vaak over zijn leeftijd. Ik hield de datum aan waarop mijn zoon geboren had moeten worden, in plaats van zijn echte geboortedatum. Op deze manier hoefde ik niet zo mee in dat vergelijken. En op deze manier hoopte ik ook de opmerkingen niet te hoeven incasseren dat hij zo klein was. Maar ik kreeg die opmerkingen natuurlijk toch, want hij was ook voor zijn gecorrigeerde leeftijd nog klein.
Natuurlijk is er niks mis mee om trots te zijn op je kind en dat over de daken te willen schreeuwen. Maar oh wat deed het soms pijn om kindjes in sneltreinvaart zich te zien ontwikkelen en groeien terwijl mijn kind dat op een slakkengangetje deed. Wij moesten naar de kinderarts, naar logopedie en fysiotherapie. Want bij ons ging niks vanzelf.
Hoe trots ik ook was op de dingen die hij wel kon. Het stak altijd, om moeders te horen opscheppen over hun kindjes. Ik wist niet waar ik over op moest scheppen… Wat kon ik zeggen dat die andere moeders niet konden zeggen?
Maar inmiddels weet ik heel goed wat ik kan zeggen.
In de eerste tien weken van zijn leven heeft mijn zoon buiten de veilige omgeving van de baarmoeder leren ademen, terwijl zijn longen nog onrijp waren. Terwijl hij nog geen reflexen en geen kracht had heeft hij leren drinken. Zijn ogen hebben leren kijken en zijn oren hebben leren horen. Terwijl het hem enorm veel kracht kostte heeft hij zichzelf leren warm houden en hij heeft leren groeien.
Met een lijfje dat pas 10 weken later geboren had moeten worden heeft hij weten te overleven. Zonder de veilige omgeving van zijn moeder maar met de wil om te leven.
En daarom kan ík zeggen:
Die van mij kan de hele wereld aan.
Want die van mij is prematuur!
Ontzettend mooi beschreven en heel herkenbaar.
Zeker herkenbaar! Top geschreven!
Heel herkenbaar…..
Echt zo herkenbaar. Zo’n zware tijd en dan ook nog die emotionele strijd.. Mooi hoor!
Mooi geschreven jackelien!
Kzz
Mijn dochter is 9 weken te vroeg geboren. Maar ook ik ben blij met elke mijlpaal die ze heeft bereikt en dat vertel ik als trotse moeder aan iedereen die het horen wil!
Wat maakt het nou uit dat ze nog niet zelf loopt, ze loopt al bijna zelf los! Ze staat al af en toe los. Andere kindjes zijn misschien wat sneller, maar er zijn er ook bij, niet eens prematuur, die daar wat langzamer in zijn…
Ze zegt nog geen papa of mama tegen ons, maar ze zegt Boe als ze een koe ziet! En dan ben ik ook trots. Laten we vooral heel trots zijn op onze prematuurtjes en op alles wat ze ‘al’ kunnen! In hun eigen tempo, misschien met wat extra hulp… Ze doen het toch maar even mooi! Ik ben een trotse mama!!!
pff poeh heel herkenbaar! goed geschreven!!
Prachtig geschreven Jackelien! Zeer herkenbaar.
Ik krijg er kippenvel van!
Zoo trots op mijn kleine kereltje, 7 weken te vroeg en een enorme vechter!! Die komt er wel!!!
Erg mooi geschreven en ook erg herkenbaar! Met 2 premature kindjes (en 1 a terme) liep en loop ik hier ook vaak tegenaan en ongemerkt doe ik toch mee met dat stomme vergelijken :S In sommige dingen is mijn jongste dochtertje heel snel, maar nu met 8,5 maand rolt ze pas net om van buik naar rug, terwijl andere kindjes van rond haar uitegerekende datum al kunnen kruipen en zelf gaan zitten etc. Maar ja ons dametje is geboren met 33,2 weken en onze oudste zoon (nu 6,5 jaar) is geboren met 31,3 weken en ze doen het gewoon supergoed! Wij zijn toch wel trots op ze, op alledrie onze kinderen… altijd!!!
Hoi Jackelien,
Dat heb je mooi verwoordt! Ik vier Thomas zijn verjaardag op school nog steeds op de uitgerekende datum. (Thomas is met 29/1 geboren, 870 gram). Dit omdat ik graag wil dat ze er toch even bij stilstaan, waarom het soms allemaal nog steeds wat langzamer gaat. Nu hij ouder wordt, merkt hij de verschillen ook wat meer op, maar is zo vreselijk trots op zichzelf als hij wel weer een stap heeft genomen in zijn ontwikkeling. Als ouders ben je altijd trots op je kind, maar als een kind trots is op zichzelf doet mij dat nog veel meer.
Groetjes Tessa
Ow Jackelien, heb er weer 1 weg moeten pinken :’)
Wat ontzettend mooi en krachtig geschreven!
En absoluut, hij kan de hele wereld aan!! Laat maar komen!
Dikke kus!
@Jackelien, dank voor je prachtige column. Ben ook super trots op mijn kleine held (geboren bij 28/3). Laat anderen maar opscheppen en vergelijken… ik geniet gewoon intens van elke stap die hij zet!
Heel erg herkenbaar, wij zijn ook super trots op ons mannetje die is geboren met 26,5 weken. Inmiddels is ons kereltje al bijna 3 jaar!!! en hij doet het super goed, wij zijn zo ontzettend trots op hem.
Wauw wat ontzettend mooi opgeschreven. Ik zit het hier gewoon met tranen in mijn ogen te lezen. Ook omdat het zo herkenbaar is. Dankjewel hiervoor x
Erg raak en waar! Mooi geschreven Jackelien!
Wow wat mooi geschreven en zo herkenbaar!! Heb ook lange tijd de uitgerekende datum aangehouden, maar ik ben trots op hem en dat hij zo’n vechtertje was en is.
Heel mooi en oh zo juist en herkenbaar ! We moeten hem ook overal en altijd verdedigen en laten herinneren aan de lange weg die hij al heeft afgelegd…
Met het kippenvel dik op mn armen heb ik dit gelezen. Het is zo waar, en zo ontzettend mooi verwoord! Mijn dochter is ‘maar’ 6w te vroeg geboren en heeft weinig complicaties gekend, maar in het gevoel dat je hebt over je kleine uk kan ik me helemaal vinden.
Hierbij een dubbele dikke duim voor al die kleine vechtertjes die aan de wereld laten zien dat moeilijk ook gaat, en een dikke knuffel aan alle prematuur-mama’s die er nood aan hebben!
Kato was 26w 5d.
‘k Had het niet beter kunnen omschrijven.
Bedankt
Zo ongelooflijk waar!
Met tranen in mijn ogen heb ik dit gelezen… Heel herkenbaar!
Ikzelf ben bevallen van tweelingmeisjes op 31w.
Fien woog 1680kg. Juul* is doodgeboren, zij is in mijn buik gestorven op 26w door twin2twinsyndroom!
Het is niet niks, zo’n prematuurke, maar verdorie; HET ZIJN VECHTERS!!!
Wat ontzettend mooi beschreven! Mijn zoon Doran is geboren met 32,5 weken na een ziekenhuisperiode van mij van 6 weken. Wat zijn die prematuurtjes toch ontzettend, stoer, lief, sterk en dapper!!!!
Wauw. Die houden we erin! Die van mij kan alles aan, en zo is het 🙂
mijn zoon is met 25/4 geboren dus superklein. Hij heeft echt zo moeten vechten voor zijn leven. Hij is er wonder boven wonder, ondanks zijn oh zo herkenbare prematuren problemen, heel erg goed doorheen gekomen. Over twee maanden wordt hij alweer 4 en ik ben supertrots op alles wat hij kan en doet!
Mijn broer is in 26ste week geboren.Ik ben heel trots met hem.Hij ligt nog altijd in het ziekenhuis maar zoals iederen zegt hij is een VECHTER.Alle Prematuurtjes zijn heel sterk en ze doen alles goed,geloof ik.