De meest gezegde woorden van de afgelopen weken: fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar! Maar wat als je kindje (net) veel te vroeg geboren is, of om een andere reden in de couveuse ligt te vechten voor zijn of haar leven tijdens de feestdagen? Hét moment om voor de eerste keer met de kleine  naar jullie eigen kerstboom te kijken. Die foute kersttrui aan te trekken. Met oudjaar even samen met je partner in de kinderkamer gaan kijken en het hebben over wat jullie allemaal willen doen in het nieuwe jaar. Maar jouw zoon of dochter ligt tijdens de feestdagen in het ziekenhuis.

Het is afhankelijk hoe het op dat moment met je kindje gaat. Ligt hij of zij nog op de NICU (intensive care), wat zijn de verwachtingen of vooruitzichten? Wordt het een langdurig en heftig traject. Is het nog onzeker en spelen er steeds complicaties. Of ligt de kleine op een low care en is het vooruitzicht dat jullie bijna naar huis toe mogen. Dit is dan ook één van de lastige dingen mbt schrijven over ervaren hoe het is om een kindje in het ziekenhuis te hebben liggen en over vroeggeboorte. Iedereen heeft zijn of haar eigen verhaal en iedereen beleefd dit op zijn eigen manier.

Ook als je op dit moment zelf in het ziekenhuis ligt met een complicatie waardoor de verwachting groot is dat jullie kindje (veel) te vroeg geboren wordt. Hellp, zwangerschapvergiftiging of een andere complicatie. Dan beleef je de feestdagen zeker ook heftig.

Ik ben ervan overtuigt dat iedereen (misschien onbewust) uiteindelijk echt even de tijd voor moet nemen. Om te beseffen en het een plekje te geven wat je samen met je partner hebt doorstaan. De feestdagen kunnen hier een herkenbaar moment blijven, weet je nog die kerst van 2016?

Een spannend moment na de bevalling, jouw prachtige zoon of dochter is te vroeg geboren. Zal alles goed zijn? Wat staat ons allemaal te wachten?
Je kindje zien liggen aan allemaal toeters en bellen in een couveuse. Het éne onderzoek na het andere onderzoek en maar hopen dat de uitslagen goed zijn en er geen complicaties zijn. Als jullie kind maar niet ziek wordt, hij of zij goed blijft drinken en niet teveel dipjes (m.b.t. hartslag en ademhaling) heeft.

5 december, sinterklaas. 24 december, kerstavond. 25 en 26 december kerst en 31 december oudjaar. Daar zit je dan naast de couveuse. Speciale dagen, waar je misschien nonchalant over doet. Maar dat je stiekem ergens een gevoel van binnen hebt, waarin je zo graag die eerste kerst met jullie kindje onbezorgd thuis samen met familie door had willen brengen. Gewoon thuis zijn en niet in dat ‘stomme ziekenhuis’, is op dat moment voor velen al een wens.

En misschien lukt het wel even niet de familie verplichtingen, de kerstdiners, brunches en andere plannen. Omdat je zelf nog aan het herstellen bent van een bevalling. Of dat je / jullie even uit balans zijn. Dat het gewoonweg te veel is om aan tafel te gaan zitten, een diner (met veel te veel op tafel) en ‘gezellig’ te moeten doen of continue te vertellen hoe het gaat. En snappen je naasten en familie dit, dat je of jullie op dat moment even geen behoefte hebben aan het diner of een new years eve party?

Gelukkig hebben wij de feestdagen niet in het ziekenhuis doorgebracht en was Tygo al een aantal maanden thuis. Ik kan hierin mijn ervaring niet met jullie delen, maar me zeker een voorstelling maken.
Ieder jaar kijk ik met oudjaar even naar boven naar de sterren (als ze te zien zijn). Gaan mijn gedachte uit naar onze dochter Kyra. Weer een jaar verder, denk ik dan. Inmiddels alweer 4 jaar terug dat wij onze dochter zijn verloren na 5 maanden zwangerschap. Dit jaar is op oudjaar avond de oma van Niels overleden. Inderdaad, wat een moment precies met oudjaar. Omi Josephs. Ze voelde voor mij ook gewoon als ‘mijn oma’.  Al zijn we normale nuchtere Hollanders, toch hebben we 1 januari bij het eerste afscheid gefluisterd ‘omi, let je een beetje op onze kleine meid daar boven?’ Afijn, ik dwaal af…

Ja, wat sturen we rond middernacht op 31-12 naar couveuse ouders of ouders die (dat jaar) hun kindje zijn verloren? Misschien schrijven mensen wel: ‘Gelukkig Nieuwjaar! Let maar op het komt allemaal goed.’ Absoluut met de beste intenties verzonden, maar komt het allemaal goed? Een oh zo bekende cliché, die op dat moment misschien helemaal verkeerd kan vallen. Want je hebt net misschien slecht nieuws gehoord. Je bent als ontvanger misschien wel geïrriteerd over een berichtje, waar de zender alleen maar de beste intenties had en dus ook niks snapt van een misschien korte of geïrriteerde reactie terug.

Wat wens je couveuse ouders met kerst en oudjaar?
Hier is denk ik geen standaard reactie neer te zetten. Dit is voor iedere couveuse ouder anders op dat moment. Maar, of jullie kleine kanjer nu door de couveuse periode ‘heenfietst’ wat natuurlijk superfijn is! Of dat er veel zorgen zijn of complicaties, helaas. Iedereen hoopt maar één ding en dat is een goede afloop en zo snel mogelijk lekker thuis kunnen zijn met het gezin. Maar ook als door vroeggeboorte jullie kanjer het niet heeft gehaald zijn beste wensen soms lastig om een juiste bewoording voor te vinden. Daarom wens ik jullie bij deze heel veel kracht, liefde, rust en alle goeds toe voor 2017!

Voor de NICU en couveuse verpleegkundigen en artsen: ook al denken wij couveuse ouders wel eens stiekem ‘iedereen de kamer uit ik wil even alleen zijn met mijn kind, of, laat mijn kind even met rust’, alleen maar lof en respect, want een heel belangrijk leven ligt letterlijk in jullie handen.  Voor jullie vaak ook de feestdagen in het ziekenhuis om voor onze kleine kanjers te zorgen. Bedankt en op naar een jaar met kansen. Kansen voor naast de goede zorg hopelijk ook op innovatie, steun voor jullie vak en de te behalen optimalisaties!