In deze rubriek delen we verhalen van ouders van vroeggeboren kinderen én van de kinderen zelf. Deze keer deelt Ineke haar verhaal. 24 jaar geleden is Ineke met 30 weken bevallen van een tweeling. Tijdens de zwangerschap kreeg de ouders te horen dat ze beiden kinderen zou gaan verliezen.
Wie ben je?
Mijn naam is Ineke van Kerckhoven en ik ben 61 jaar. Ik werk in de zorg en ik wandelen, lezen, schilder graag. Mijn tweeling, Fenna en Demi, zijn te vroeg geboren. Ik ben bevallen met 30 weken. De reden was een gebroken vruchtvlies bij Fenna, dat met 13 weken was ontstaan.
Je bent bevallen met 30 weken. Hoe lang was de ziekenhuisopname en hoe heb je die ervaren?
De periode in het ziekenhuis voor en na de bevalling was erg heftig. Tijdens mijn zwangerschap kreeg ik te horen dat ik beiden kinderen zou verliezen. Ook tijdens de bevalling was er geen hoop voor Fenna, maar Demi zou het hoogstwaarschijnlijk overleven. Bij Fenna was de lengte van de ziekenhuisopname 10 weken en bij Demi was het 8 weken. Ik vond het erg moeilijk, Fenna heeft een paar keer op sterven gelegen. En ik had een kind in ziekenhuis Utrecht, en een kind in ziekenhuis Tilburg en ons oudste kind was bij vrienden. Mijn man ging werken en verdeelde dan zijn tijd over de verschillende adressen.
Hoe gaat het nu met je kinderen?
Naar omstandigheden ging het met beiden meiden goed, 24 jaar en beiden het huis uit. Fenna haar longen zijn niet goed ontwikkeld en daardoor heeft ze de ziekte Bronchopulmonale dysplasie (BPD). Als gevolg hiervan heeft ze vele longontstekingen gehad, waar we nog steeds de nasleep van ervaren. Ook merkte ik wel verschil met leeftijdsgenoten. Fenna en Demi hebben allebei op het speciaal basisonderwijs gezeten. Ieder voor hun eigen problemen. Fenna lichamelijk, zij heeft op school nog een hele tijd in de middag geslapen. Demi leerde moeilijk, achteraf bleek dat zij pdd-nos had.
Hoe voel je je nu als je terugdenkt aan deze periode?
Soms wel verdrietig, maar ook wel dankbaar dat ze goed terecht zijn gekomen. Maar dat heeft erg veel inspanning gekost van hen, van mij en van verschillende onderwijzers. Sommige onderwijzers deden echt meer dan ze moest, maar ook omdat Fenna en Demi gedreven waren in leren en altijd doorzetten.
Heb je tips of een adviezen voor ouders waarvan hun baby onlangs te vroeg geboren is, of te vroeg geboren zal gaan worden?
Ga ervoor, kost veel energie, maar haal eruit wat erin zit. Je gaat twijfelen aan jezelf maar blijf je eigen intuïtie volgen.
Wat zou jij destijds hebben willen weten?
Het zou véél makkelijker zijn geweest als iemand eerder had opgepikt dat Demi autistisch was. Hadden we haar eerder beter kunnen begeleiden en had héél veel stress voor haar en voor ons gescheeld. En Fenna kreeg op latere leeftijd een longverpleegkundige. Een schat van een vrouw die het contact tussen de longarts en ons was. Zij nam mij toen dikwijls zorgen weg. Of zij kon dan weer met de longarts dingen overleggen tussen de afspraken door bij hem. Had ik wel meteen gewild. Had ook veel stress gescheeld vooral dan over dingen waar je over twijfelt, maar waarvoor je ook weer niet de longarts belt.
De dochter van Ineke, Fenna, deelde eerder al haar verhaal in dezelfde rubriek. Daar deelt ze hoe zij het nu, als 24-jarige, ervaart om te vroeg geboren te zijn en of dat het nu nog impact heeft op haar dagelijks leven: lees hier het verhaal.
Deel jouw verhaal
Middels deze rubriek hopen we je een kijkje te geven in verschillende verhalen, perspectieven en ervaringen. Heb jij een kindje dat te vroeg geboren is en wil jij ook je verhaal delen, dan kun je ons mailen: info@kleinekanjers.nl. Vergeet ook niet het vorige artikel te lezen, waarin Hanneke deelt hoe zij is omgegaan met de vroeggeboorte van haar kinderen.
Via onze Facebook groepen kun je ook in contact komen met Grote Kanjers, ouders van Grote Kanjers en ouders van Kleine Kanjers.
0 reacties