Wat vliegt de tijd… Vandaag is mijn zoon Mischa jarig, alweer 6 jaar! Het is dus alweer 6 jaar geleden dat mijn vliezen spontaan braken tijdens een ctg-controle in het ziekenhuis, ruim 7 weken te vroeg. Ik had pre-eclampsie en mijn lichaam vond blijkbaar dat het genoeg was… Een heftige, maar ook een heel speciale tijd volgde. Een tijd van hele dagen in het ziekenhuis doorbrengen, van dag en nacht kolven, maar ook van uren buidelen. Een paar uur per dag lag Mischa heerlijk, in alleen zijn piepkleine maar toch veel te grote luiertje, op mijn blote borst te slapen.

Nog nooit van mijn leven ben ik zo verdrietig geweest en heb ik me zo verscheurd gevoeld als die eerste nacht na zijn geboorte. Mijn baby helemaal alleen boven in de couveuse, ik beneden met een lege buik, vast aan een infuus en een monitor. Maar tegelijkertijd waren de uren waarin hij zo bij me lag de mooiste uren van mijn leven: ik zal nooit meer zo intensief dichtbij mijn kind zijn als toen.

Nu is hij 6 en de langste van zijn klas. Ik kijk terug en kan niet geloven dat het alweer zo lang geleden is. Wat als hij gewoon a terme was geboren? Dan hadden we nooit Kleine Kanjers opgericht en dan had ik het Babyboek voor Prematuren niet bedacht en gemaakt. Mijn leven had er dan heel anders uitgezien, want je kunt wel stellen dat Kleine Kanjers en het bedenken, ontwerpen en uitgeven van het babyboek mijn werk bepaald hebben. In zeer positieve zin! En dat is precies wat ik met het Babyboek voor Prematuren wil uitdragen: geniet van de mooie momenten! Het is een achtbaan en een verdrietige tijd, maar tegelijkertijd gebeuren er ook prachtige dingen. Koester de mooie momenten, want deze tijd komt nooit terug en ooit zal de pijn gesleten zijn en zal je je vooral alle mooie dingen herinneren!