Vroeggeboorte van een drieling, met 30 weken geboren
Simone, wil je jezelf even voorstellen?
Mijn naam is Simone, ik ben 30 jaar en samen met mijn man Mark ben ik ouder van een drieling. Voor onze dochters geboren werden deed ik vrijwilligerswerk in de bibliotheek. Dat wil ik graag weer oppakken als onze meiden naar school gaan. Naast dat mijn leven gevuld is met drie prachtige meisjes houd ik ervan om creatief bezig te zijn, te wandelen met onze hond Bodi en schrijf ik graag.
Onze dochters heten Jasmijn, Fleur en Daphne en zijn als drieling te vroeg te boren. Onze dochters zijn geboren met een termijn van 31+5 zwangerschapsweken. Jasmijn was 1.700 gram en 40 cm, Fleur was 1.800 gram en 40 cm en Daphne was 1.575 gram en 38 cm. Met 29 zwangerschapsweken werd ik opgenomen met weeën, maar gelukkig hebben we het nog even kunnen remmen. Niet alleen vanwege de termijn, maar ook omdat er op dat moment geen plek was voor drie prematuren in Nederland. Als de bevalling had doorgezet, hadden wij moeten uitwijken naar België of Duitsland. Gelukkig bleek dat niet nodig!
Zwanger van een drieling is drie keer zo spannend
Je was zwanger van een drieling, dus jouw zwangerschap moet drie keer zo spannend zijn geweest. Hoe en met hoeveel zwangerschapsweken kwamen jullie erachter dat jullie baby’s te vroeg geboren zouden worden?
We hoorden met 5 weken dat we een tweeling zouden krijgen. Met 11 weken bleek dit echter een drieling te zijn en werden we direct doorgestuurd naar het ziekenhuis. Daar kregen we meer informatie over alle risico’s en mogelijke complicaties.
Drielingen worden gemiddeld met 33 weken geboren, dus we wisten direct dat het om een vroeggeboorte zou gaan. Jasmijn en Fleur zijn een eeneiige tweeling en deelden een placenta. Daarom hoopten we op in elk geval 30 weken zwangerschap, en dat hebben we dus gehaald!
Hoe lang was de ziekenhuisopname?
Voorafgaand aan de bevalling heb ik 2,5 week in het ziekenhuis gelegen. Dat waren de spannendste weken van de zwangerschap. Op de dag van de bevalling zijn wij nog met enige spoed overgeplaatst naar een ander ziekenhuis, waar in de avond onze wondertjes geboren werden.
Onze dochters hebben in totaal bijna 9 weken in het ziekenhuis gelegen. De eerste 4 weken in het ziekenhuis waar zij geboren zijn. Wij verbleven toen in het Ronald McDonald huis. Daarna werden zij overgeplaatst naar een streekziekenhuis dichter bij huis en konden wij ook weer naar huis.
De ziekenhuisperiode was heftig, bijzonder, druk, chaotisch maar ook vol liefde en hulp. Onze meiden deden het gelijk fantastisch en hadden een hele goede start. Binnen 3 dagen waren ze van de NICU af. Helaas werd Fleur op dag 5 ernstig ziek en moest zij tijdelijk terug naar de NICU. Zij is gelukkig volledig genezen van NEC. Familie probeerde zoveel mogelijk langs te komen en er werd elke dag voor ons gekookt, zodat wij hier zelf niet meer om hoefden te denken. Hulp die goud waard is!
Mijn man moest al gauw weer aan het werk. Hij pendelde heen en weer tussen het ziekenhuis, thuis en zijn werk en ik verbleef hele dagen tot ’s avonds laat in het ziekenhuis. Elke dag weer moest ik alle aandacht en energie verdelen. Je bent hele dagen bezig met buidelen, knuffelen, verzorgen, gesprekken voeren, flesjes geven, foto’s maken en toch ook genieten. En dat keer drie!
Hoe gaat het nu met je kinderen?
Het gaat hartstikke goed! Inmiddels zijn ze 2,5 jaar en echte gezonde peuters. Wij merken eigenlijk geen verschil met leeftijdsgenootjes. Ze volgen hun eigen lijntjes, op hun eigen tempo. Daphne heeft nog wel ernstige heupdysplasie, waar ze nog aan geholpen moet worden, maar zij doet niets onder voor de rest. Jasmijn en Fleur zullen een bril moeten dragen, maar dat is ook een stukje erfelijkheid.
Als baby waren ze wat laat met de grove motoriek en we merken nu dat ze prikkelgevoelig zijn. Maar of dat met hun vroeggeboorte te maken heeft, komt doordat ze een meerling zijn, of dat het gewoon karakter is, zullen we nooit weten.
Ze rennen, springen, dansen, zingen en hebben al een fantastisch goede woordenschat. Ook gaan ze met veel plezier naar peutergym en maken ze vriendjes.
Hoe voel je je nu, als je terugdenkt aan de vroeggeboorte van jullie drieling?
Ik kijk met een heel goed gevoel terug op deze periode. We wisten al vroeg dat ze te vroeg zouden komen, dus wij hebben daar ook altijd rekening mee gehouden. Ik weet dat de termijn waarmee zij geboren zijn het max haalbare was in verband met de groei van Daphne. In het eerste ziekenhuis zijn wij enorm goed begeleid en op weg geholpen. Ik ben de artsen en verpleegkundigen daar ook erg dankbaar voor.
Heb je tips of een adviezen voor andere ouders in verwachting zijn van een drieling? Wat zou jij destijds graag hebben willen weten?
Wij zijn qua informatie goed voorbereid op een vroeggeboorte, al hebben wij destijds weinig gehoord over darmproblemen. Nu was dat juist de complicatie waar wij te maken mee hebben gehad. Het zou fijn zijn als er meer aandacht voor NEC komt.
Ook waren wij niet voorbereid op overvolle NICU’s. Het was dan ook een enorme schakeling voor ons dat wij eventueel naar het buitenland moesten of dat onze kinderen verspreid door heel Nederland konden komen te liggen.
De enige tip die ik voor andere ouders heb, is dat je altijd je eigen gevoel moet volgen, ongeacht wat een arts of verpleegkundige zegt. Met de geboorte van je kind wordt ook jouw altijd kloppende vader- of moedergevoel geboren.
Deel jouw verhaal
Met deze rubriek geven we je een kijkje in verhalen, perspectieven en ervaringen van andere ouders. Heb jij een kindje dat te vroeg geboren is en wil jij ook je verhaal delen, dan kun je ons mailen: info@kleinekanjers.nl. Vergeet ook niet het vorige artikel te lezen, waarin Ineke haar verhaal deelt: 24 jaar geleden is Ineke met 30 weken bevallen van een tweeling. Tijdens de zwangerschap kreeg de ouders te horen dat ze beiden kinderen zou gaan verliezen.
Via onze Facebook-groepen kun je in contact komen met andere Grote Kanjers, ouders van Grote Kanjers en ouders van Kleine Kanjers.
0 reacties